خلاصه مقدمه: ضایعات داخل استخوانی ایجادشده در اثر بیماری های پریودنتال از نظر درمان از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. این گونه ضایعات نیز با روش های مختلفی ازجمله استفاده از پیوند استخوان اتوژن یا آلوژن، رژنراسیون هدایت )، استفاده از پروتئین GTR( شدۀ بافتی های ماتریکس )یا ترکیبی از این روش EMP(مینایی ها تحت درمان قرار می روش کاربرد ، گیرند. اخیراً لیزرکم Low توان - به level lasertherapy (LLLT) عنوان یکی از روش های جدید بهبود ترمیم استخوان مورد مطالعه قرار گرفته است .
گزارش شده است که تحریک بافتی ایجادشده درنتیجۀ با بهبود شرایط ترمیم در مطالعات آزمایشگاهی و بالینی به ترمیم تسریع LLLT یافتۀ ضایعات استخوانی منجر می شود. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای کاربرد پیوند استخوانی اتوژن به تنهایی و به LLLT همراه در درمان ضایعات پریودنتال داخل استخوانی دو و سه دیواره در انسان می باشد
روش بررسی: چهارده بیمار مبتلا به پریودنتیت متوسط تا شدید دارای حداقل یک جفت ضایعۀ میلی5 داخل استخوانی مشابه در ناحیۀ اینترپروگزیمال با عمق پروبینگ بیشتر یا مساوی متر و عمق میلی 3 ضایعۀ مساوی یا بیشتر از متر انتخاب شدند .در روند جراحی پس از پرتاب سکه به صورت اتفاقی در یک سمت از استخوان اتوژن به تنهایی و در سمت مقابل بعد از قراردادن استخوان اتوژن و تابش لیزر انجام شد .لیزر مورد استفاده در این مطالعه یک لیزر کم ،بستن زخم gallium توان - )با aluminum-arsenide GaAlAs; LX2 Diode Lasers,Thor company,UK) نانومتر بود .تابش به 038طول موج continuous صورت میلی 08 با توان wave(CW) وات و ژول بر سانتی0 جریان انرژی معادل ژول بر سانتی61 متر مربع با دانسیتۀ کلی انرژی متر مربع انجام بعد از جراحی تکرار شد .
سه ماه 7 و 5 ،3 ثانیه بود و لیزردرمانی در روزهای 18 شد .زمان تابش لیزر اقدام شد .متغیرهای مربوط به بافت سخت و نرم reentryپس از جراحی نسبت به انجام جراحی با استفاده از استنت توسط یک پریودنتیست که reentry هم در حین جراحی اولیه و هم در جراحی از نوع مداخلۀ انجام شده آگاهی نداشت، اندازه .گیری شد یافته ها: کاربرد لیزر کم توان با پارامترهای ذکرشده به طور معنی داری باعث کاهش عمق پروبینگ میلی 3/70±8/77( میلی 7/33±6/87متر در مقابل 3/07±8/33( متر)، بهبود حد چسبندگی بالینی میلی میلی 7/75±6/67متر در مقابل متر)، کاهش فاصلۀ عمیق ( ترین ناحیۀ ضایعه تا استنت میلی 3/76±6/83 میلی 6/00±8/78متر در مقابل 6/33±8/60( متر )و کاهش بیشتر عمق ضایعه میلی میلی7/58±8/36متردر مقابل متر )نسبت به گروه کنترل شد.
درحالی که برروی فاصلۀ مارجین لثه از استنت و موقعیت کرست استخوان نسبت به استنت تأثیر معنی .داری نداشت نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه استفادۀ همزمان از لیزر کم توان با پارامترهای ذکرشده و استخوان اتوژن باعث بهبود پارامترهای کلینیکی عمق پروبینگ، حد چسبندگی بالینی و عمق ضایعۀ استخوانی در جراحی مجدد(بعد از سه ماه )نسبت به گروه کنترل(استفاده از استخوان اتوژن به . تنهایی )شده است
خلاصه مقدمه: ضایعات داخل استخوانی ایجادشده در اثر بیماری های پریودنتال از نظر درمان از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. این گونه ضایعات نیز با روش های مختلفی ازجمله استفاده از پیوند استخوان اتوژن یا آلوژن، رژنراسیون هدایت )، استفاده از پروتئین GTR( شدۀ بافتی های ماتریکس )یا ترکیبی از این روش EMP(مینایی ها تحت درمان قرار می روش کاربرد ، گیرند. اخیراً لیزرکم Low توان - به level lasertherapy (LLLT) عنوان یکی از روش های جدید بهبود ترمیم استخوان مورد مطالعه قرار گرفته است .گزارش شده است که تحریک بافتی ایجادشده درنتیجۀ با بهبود شرایط ترمیم در مطالعات آزمایشگاهی و بالینی به ترمیم تسریع LLLT یافتۀ ضایعات استخوانی منجر می شود. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای کاربرد پیوند استخوانی اتوژن به تنهایی و به LLLT همراه در درمان ضایعات پریودنتال داخل استخوانی دو و سه دیواره در انسان می .باشد روش بررسی: چهارده بیمار مبتلا به پریودنتیت متوسط تا شدید دارای حداقل یک جفت ضایعۀ میلی5 داخل استخوانی مشابه در ناحیۀ اینترپروگزیمال با عمق پروبینگ بیشتر یا مساوی متر و عمق میلی 3 ضایعۀ مساوی یا بیشتر از متر انتخاب شدند .در روند جراحی پس از پرتاب سکه به صورت اتفاقی در یک سمت از استخوان اتوژن به تنهایی و در سمت مقابل بعد از قراردادن استخوان اتوژن و تابش لیزر انجام شد .لیزر مورد استفاده در این مطالعه یک لیزر کم ،بستن زخم gallium توان - )با aluminum-arsenide GaAlAs; LX2 Diode Lasers,Thor company,UK) نانومتر بود .تابش به 038طول موج continuous صورت میلی 08 با توان wave(CW) وات و ژول بر سانتی0 جریان انرژی معادل ژول بر سانتی61 متر مربع با دانسیتۀ کلی انرژی متر مربع انجام بعد از جراحی تکرار شد .سه ماه 7 و 5 ،3 ثانیه بود و لیزردرمانی در روزهای 18 شد .زمان تابش لیزر اقدام شد .متغیرهای مربوط به بافت سخت و نرم reentryپس از جراحی نسبت به انجام جراحی با استفاده از استنت توسط یک پریودنتیست که reentry هم در حین جراحی اولیه و هم در جراحی از نوع مداخلۀ انجام شده آگاهی نداشت، اندازه .گیری شد یافته ها: کاربرد لیزر کم توان با پارامترهای ذکرشده به طور معنی داری باعث کاهش عمق پروبینگ میلی 3/70±8/77( میلی 7/33±6/87متر در مقابل 3/07±8/33( متر)، بهبود حد چسبندگی بالینی میلی میلی 7/75±6/67متر در مقابل متر)، کاهش فاصلۀ عمیق ( ترین ناحیۀ ضایعه تا استنت میلی 3/76±6/83 میلی 6/00±8/78متر در مقابل 6/33±8/60( متر )و کاهش بیشتر عمق ضایعه میلی میلی7/58±8/36متردر مقابل متر )نسبت به گروه کنترل شد. درحالی که برروی فاصلۀ مارجین لثه از استنت و موقعیت کرست استخوان نسبت به استنت تأثیر معنی .داری نداشت نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه استفادۀ همزمان از لیزر کم توان با پارامترهای ذکرشده و استخوان اتوژن باعث بهبود پارامترهای کلینیکی عمق پروبینگ، حد چسبندگی بالینی و عمق ضایعۀ استخوانی در جراحی مجدد(بعد از سه ماه )نسبت به گروه کنترل(استفاده از استخوان اتوژن به . تنهایی )شده است واژه های کلیدی: ضایعات داخل استخوانی، لیزر کم توان، استخوان اتوژن
: